Negen maanden lang een eigen strand hebben om te kunnen surfen… Hoe vet is dat!? Inge Wegge en Jørn Nyseth Ranum, twee jonge, Noorse filmmakers en surfers zochten dit avontuur op. Maar ze wilden meer, ze wilden de natuur iets teruggeven. Ze bouwden hun eigen hut van aangespoeld afval, verzamelden in die negen maanden meer dan drie ton aan afval uit de zee, en legden alles vast in de film North of the sun.
Elk jaar gaan we naar E.O.F.T., de European Outdoor Film Tour, die jaarlijks door Europa trekt met een compilatie van de beste outdoorsports- en avonturenfilms van het jaar. North of the sun is één van de films die een paar jaar geleden aan bod kwam, en is nog steeds één van mijn favorieten.
Puur toeval
In 2016 trokken we een maand door Scandinavië met onze tent en rugzakken, op zoek naar de gaafste wildkampeerplekken en spectaculairste uitzichten. We hadden weer een plekje gevonden waar het allesbehalve een straf was om niks anders te doen dan voor onze tent te zitten of rond te struinen in de omgeving. Ik liep nieuwgierig wat door de omgeving, totdat ik plots niet meer wist waar ik het moest zoeken van verbazing en enthousiasme: onze tent stond midden op de “filmset” van North of the sun! In de film vertellen Inge en Jørn dat ze deze plek bewust geheim houden om mensenmassa’s en de gevolgen hiervan te voorkomen. Vandaar dat ik de locatie ook verder niet noem.
Onze tent op steenworp afstand van de hut 
Dit is toch supervet!?
Toch wordt de hut wel gevonden door mensen en wordt er ook wel gebruik van gemaakt, met name door Noren. Er ligt een gastenboek en er zijn lang houdbare levensmiddelen te vinden die je mag gebruiken. In ruil daarvoor laat je weer iets achter voor een ander die na jou de hut gebruikt. Daarnaast wordt de hut ook regelmatig gerepareerd door gebruikers.
North of the sun: het verhaal van Inge en Jørn
Het verhaal van Inge en Jørn is eigenlijk een uit de hand gelopen idee. In eerste instantie wilden ze onbeperkt in alle vrijheid kunnen surfen op een afgelegen strand. Van hieruit begon het balletje te rollen: ze beseften dat als ze op een eigen strand wilden leven, ze ook zorg moesten dragen voor al hun afval. Als ze dan toch bezig zijn… waarom dan ook niet voor al het andere afval? Vanaf dit punt begon het plan vorm te krijgen: Een eigen huisje maken, surfen, en iets terug doen voor het milieu als tegenprestatie.
In de hut zijn bruikbare levensmiddelen te vinden
De eerste paar maanden stonden in het teken van bouwen. Als beloning voor hun harde werken, mochten de jongens van zichzelf af en toe de zee in duiken om wat golven te pakken wanneer de omstandigheden onweerstaanbaar waren. De basis voor hun nieuwe huis werd voorzien door het strand: stenen, zand en drijfhout. Aangespoelde en gedumpte plastic flessen diende als isolatie. Bouwtekeningen van oude vikinghuizen waren hun belangrijkste inspiratiebron, maar uiteindelijk hebben ze zich vooral laten leiden door mogelijkheden van de locatie.
“These supposed limitations had something very liberating”
Zelf hadden ze alleen wat basisgereedschap meegenomen. Daarnaast vonden ze op het strand een bruikbare EHBO-koffer, die af en toe ook goed van pas kwam. Omdat de golven in de winter hoger zijn, hadden ze voor deze periode gekozen. Maar op de momenten dat hun pak al begon te bevriezen voordat ze überhaupt in het water waren, hebben ze zichzelf echt wel eens afgevraagd waarom ze dit in hemelsnaam niet ergens anders deden. Maar toch, het spectaculaire noorderlicht en de absolute vrijheid op deze verlaten plek, wogen voor Inge en Jørn ruimschoots op tegen de ongemakken. En met de winter op komst, was de voldoening groot toen hun hut uiteindelijk klaar was! Huur: €0,- en geen bijkomende kosten!
Ze zijn inmiddels al aan hun vierde dagboek toe! 
We konden natuurlijk niet achterblijven
Inge en Jørn hebben welgeteld zo’n €3,- aan levensmiddelen uitgegeven aan thee en suiker, wat ze vooraf al mee hadden genomen. De rest van hun boodschappen sloegen ze in bij supermarkten die producten gratis weggeven wanneer ze over datum zijn. Daarnaast gingen ze af en toe langs verschillende bakkers, die aan het einde van de dag normaal gesproken alles weggooien wat ze niet verkocht hebben. In afvalcontainers vonden ze regelmatig verse groenten. Op deze manier droegen ze ook bij aan het voorkomen van voedselverspilling.
Een achtergelaten boodschap van de jongens 
Zo’n 50 meter verderop is zelfs een comfortabele wc te vinden
Na negen maanden hadden de jongens zo’n drie ton aan afval verzameld op het strand. Ookal is dit slechts 0,00000047 procent van de 6,4 miljoen ton (!!!) aan plastic en ander afval dat jaarlijks in de zeeën belandt, heeft het succes van de film dit probleem veel aandacht opgeleverd. Iets wat de jongens ook als een belanrijk resultaat van hun project zien.
In de hut zijn meerdere foto’s van hun avontuur te vinden
Wil je meer outdoor- en reisgerelateerde films/documentaires? We hebben er een paar op een rijtje gezet voor je!
7 reacties
Wauw wat gaaf om per toeval zo’n bijzondere plek te ontdekken! Leuk verslag!
Wat een mooie prestatie, al is het nog maar een klein deel: dat afval is weg!
Erg bijzonder verhaal, en alleen maar respect voor het initiatief van Inge en Jørn. Moet ook voor jullie een erg mooie ervaring geweest zijn.
Wat een gaaf initiatief en bijzonder verhaal. Heel mooi!
Wat een bijzonder en inspirerend verhaal, ik ga ieder jaar met mijn broer naar een aantal outdoor films/documentaires maar dat is meer om hem te plezieren 😉
Wat een gaaf en inspirerend stel is dit zeg! Mooi als mensen zo nadenken over de impact die ze op de natuur hebben en wat ze terug zouden kunnen doen. Ook al blijft de oceaan bevuild door al het plastic dat op zo veel verschillende manieren in het water komt, alle kleine beetjes helpen 🙂
Wat een bijzonder verhaal en mooi initiatief. En voor jullie ontzettend gaaf om mee te maken natuurlijk. Ik weet wat de locatie is, want ik was er zelf ook verleden jaar 😉 Prachtplek!